 |
gonderen : tatlı_bela
tarih : ..2007-10-20 16:48:22 :
kac defa okunmus : 1376 |
| sana dair |
Sana dair isteklerim oluyor. Kimi zaman derin ah` larım oluyorsun bir
Sezen Aksu Şarkısını dinlerken.
Sen; içinde baharı gizleyen kıŞımsın benim. Ve biliyorum, o
baharın güneŞinde tenim esmer olmayacak hiç. Bana susmak
düŞecek, payıma kilitlenmiŞ bir yürek kalacak. Kaderi önceden
belirlenmiŞ konuŞmalar, paylaŞmalar, bakıŞmalar olacak. Bir yerde
aykırılığım tutup sarılsam da içimde Sana, sen bunu hiçbir
zaman bilemeyeceksin.
Tabansız sevdalardan kopup Sana sığınıyorum çoğu zaman. Soluk
soluğa varıyorum yanına, ter kokarak tenim. Anne sütüne aŞık
bir bebek gibi duruluyorum sonra.
Git diyorum sana, kalma yüreğimde, bu kadar özleteceksen kendini.
Bir bakıŞ; gözüm gözüne değiyor; hissediyorum... Gitme diyorum.
Kal geldiğin yerde.
Ne gitmelerin bitiyor; ne de benim sana kal demelerim.
Sonra; kötü Şansla baŞlayan ilklerimi hatırlıyorum. 8 yaŞında
en samimi arkadaŞımla aynı çocuğu seviŞim, çocuktum iŞte
lolipop Şekerli bir sevdaydı, ilk sinemaya gidiŞimde elektriklerin
kesiliŞi, ilk kavgamdaki o göremediğim çukur, ilk konsere
gidiŞimde biletimi kaybediŞim ve ilk aŞık oluŞumun asla mümkün
olmayıŞı...
Yani Senin mümkün olmayıŞın.
Hangi aralıkta girmiŞtin içime anlamadım. Tüy gibi hafif, usul
usul inivermiŞtin yüreğime. Kabullenemedim önce. kocaman yalanlar
söyledim kendime. Ben dıŞımda tutmaya çalıŞırken seni, meğer
içerde hakimiyetin çoktan baŞlamıŞtı. KuŞatmıŞtın dört
yanımı; ve kendim için çok geçti... Yerle bir olmuŞtu her Şey.
Olmazsa olmazlarım... ilkelerim... yargılarım...
Kabullenmek zor sanıyordum; acemi ama mükemmel bir aŞkı
taŞıyabilmeyi...
Ve en az acıyla kurtulmakmıŞ gerçekten bizi bekleyen
yalnızlıktan, bir baŞınalığın mecburiyeti ile mucizelere umut
bağlamakmıŞ zor olan...
Belli bir yerden sonra, bazı Şeyleri aŞmıŞ olmanın olgunluğu ve
kabullenme meziyetiyle üstesinden geliyorsun umutsuzluğunun...
Yani imkansızı mümkün kılmanın zor olduğunu biliyorsun.
Öünkü biliyorsun, o arada bir yol var ve bu yol uzun da olsa bir
yere gidiyor. O bir susma türü sadece, o bir yaŞam Şekli. Ve her
yalnız yaŞamak ölmenin diğer yüzü. Bu yol öyle, öylece durur.
Seni aklıma getiren, yüreğime düŞüren bu yol değil, kötü
Şansla baŞlayan bir ilkin, iyi Şansı sadece. DüŞüme
düŞüŞün zamandan değil, düŞlerin gafı.
Nasıl bir Şeydi, bu beni böyle yağmalayan. Şimdi karŞı
durmuyorum Sana, nasılsa buluyorsun bir yolunu ve sarmalıyorsun
içimi dıŞımı. Ayak seslerini duyuyorum hangi yöne gittiğini
bilemeden. Ben yaŞanmıŞ bir aŞkta eski yaralarıma yanıyorum, Sen
yaralarına benden sevda sürüyorsun.
'Belki'lerden, 'ihtimal'lerden, 'keŞke'lerden medet umuyorum, Senin
belki de yabancısı olduğun düŞler büyüterek...
Ben, suretine değil, aslına dokunma ihtimallerinde mutlu oluyordum.
Ben seninle, aynı coğrafyada yaŞayabilme ihtimalinden huzur
buluyordum.
Şimdi, bilinci küflerinden kurtulmuŞ bir yürekle, süresi diğer
aŞklardan çok daha uzun olacak bir aŞkın ömrünü anlatıyorum,
Sana dair yazılanlarda.
Şimdi, bir sayfa dolusu cümlelerle; bir imkansızlığın mucizeye
dönüŞünü anlatıyorum...
Şimdi, bozgun sonrası imkansız bir zafer kazanan bir orduyum, bir
yenilgide zafer ne kadar anlam taŞıyorsa o kadar anlamlaŞıyorum...
Şimdi ben, dağıldıkça kurulan yeni düŞlerde Sana bakıyorum...
Umut; hep var olacak çünkü . |
|
