 |
gonderen : maviye_sevdam
tarih : ..2018-07-31 21:20:50 :
kac defa okunmus : 17798 |
| Özledim yaşanmamışlığı... |
Çok şey yaşamadım yani mutluluk adına...
Ama çok özledim düşlerimi, gerçekleşme ihtimalini bile!
Hayaller kurdum bugune kadar ve şimdilerde çok özledim onları.Onca
uğraş, onca emek boşa gitmemeli.
Bak, yine pes etmiyorum.Yorulmama rağmen, içinden bir çok sızı
akmasına rağmen pes etmedim.Etmicem de!!!
Ama dedim ya çok özledim...Acaba neden bu kadar ısrarcı
hayallerim, neden bu kadar insan için de farklı bir şeyler yapmak
istiyor gücüm? Neden? Küçüklüğümden bu yana durmuyor, bir tek
bunun icin ağlıyor, kahroluyor, kötü insanlara katlanıyorum?
Belkide bir sebebi vardır, gerçekleşmeyecek olsaydı belkide
çoktan vazgeçmiştim, vazgeçmediğime göre? Umut işte, beni
bırakmıyor, dayan diyor.
Ve bu yolda...
Tecrübe edindim.Erken olgumlaştığımı söylüyorlar, belkide
onlar olgunlaşmak için geç kalmışlardı ve bu yüzden böyle
düşüncelere sahiptiler ...
Ne yapacağımı, hayallerime nasıl adım atmam gerektiğini
bilmiyorum.Anlamsız bir dünyada anlamsızca nefes alıyor
gibiyim...Ama, anlamsız dünyamda anlamlı düşler kuruyorum.Çok
tuhaf hissediyorum.Ama bu kadar tecrübe edinip cok sabırlı olup
güler yüzle insanlara bakıp sakin kalabilmeyi becerebiliyorum
ya...Yavaş yavaş kendime gelmeye başladım.
Nerdesin be hayalim? Nerdesin? Beni bırakma olur mu? Noolur beni
bırakma! Bırakırsan yemin ederimki ben nefes dahi
alamam.Yapamam.Beni bırakma, nerdesin gel artık! Çok özledim
seni...Cok! Sezin'imm . |
|
